Kraambezoek: een lust of een last?!

Leuk! Je baby is geboren! Hiep hiep hoera voor moeders, goed gedaan. Er is een nieuw wereldwonder geboren en iedereen mag het weten. Heus. Maar nu misschien nog heel even niet. Want die postpartum bubbel is zo fijn. En zo belangrijk! Staan je schoonmoeder, overbuurvrouw en collega binnen 48 uur voor de deur te trappelen, dan kun je er donder op zeggen dat de bel uiteen spat. Dat is: als jij er eigenlijk geen zin in hebt, maar je niet uitspreekt. Ho ho. JIJ bent de baas! Jouw postpartum tijd, jouw baby, jouw lijf, jouw leven. Jij bepaalt! Laat dat kraambezoek maar wachten. Hun tijd komt nog wel. Hoe je dat aanpakt? Dat zal ik je eens haarfijn uitleggen 😉

Eerste kind

Super leuk, denk je misschien als je voor het eerst zwanger bent. Zit ik fris en fruitig met mijn snoezige baby te midden van alle mensen die ik leuk vindt. Beschuit met muisjes, gebabbel, cadeautjes…
Sorry dat ik je uit de waan moet helpen, maar in de praktijk is zo’n kraamtijd vaak iets minder glossy. En heb je je handen vol aan jezelf, je baby en je borsten. Een praatgrage kennis kun je daar waarschijnlijk niet echt bij gebruiken. Heb je al meerdere kinderen, dan heb je ook meerdere kraamweken doorleeft. En weet je waarschijnlijk dat je het nu anders wilt. Ha!

Tijd om te herstellen

Besef even dat je net een kind op de wereld hebt gezet. Dat je daarvan aan het herstellen bent. Dat je het volste recht hebt om zo lang als je wilt in bed te blijven liggen. En iedereen voor je te laten lopen. Misschien heb je weinig energie over voor meer dan je baby en jezelf. En logisch ook. Niet alleen heb je net een marathon gelopen, je nachten zijn waarschijnlijk ook zo gebroken als wat. De kans dat je dan zin hebt om drie uur tegen het geklets van een vriendin aan te luisteren is vrij klein. Dat dan ook zéggen is een tweede. Want man, wat zijn wij collectief slecht geworden in het stellen van onze eigen grenzen! Van tevoren duidelijke afspraken maken met je partner is van levensbelang. Doe je dat niet en laat je de boel maar waaien, dan staat iedereen binnen no time in je kamer. Wedden?

Jantje wel, Pietje niet

Hoe lullig het ook klinkt, vooraf bedenken wie je wél en wie je vooral niet aan je kraambed wilt hebben staan, is het begin. En wees eerlijk. Ook naar je partner toe. Wij besloten bijvoorbeeld dat we in die eerste week alleen maar onze ouders (en dan met name de mijne haha) en onze zussen wilden toelaten. Plus mijn beste vriendinnetje, die geloof ik de eerste dag al bij mij op bed zat. Omdat dat fijn was. En ze ook wist wanneer ze haar mond moest houden. Sommige mensen kiezen ervoor om die eerste week – of die eerste 40 dagen zelfs – gewoon alleen te blijven als gezin. Om aan elkaar te wennen en in alle rust samen te zijn. Hoe het er ook uitziet: alles is goed. In die zin is er maar één regel: dat de kraamvrouw (JIJ dus!) zich er goed bij voelt!
Meer lezen over die bijzondere 40 dagen periode? Dat doe je hier.

Geef hier die baby

Regel twee, waar ik mij als een leeuwin aan hield, is: IK GEEF MIJN BABY NIET UIT HANDEN. Zo. Dat dat even duidelijk is. En dat het gelijk ook even duidelijk is dat dat kán. Helemaal niemand kan jou verplichten om je uk uit handen te geven. Zelfs als je je bezoek daar mee teleurstelt. Boeien. Serieus! Als ze voor jou en je kind komen, dan doen ze wat goed is voor jou en dat kind. Jullie lekker samen laten knuffelen, dus. De enige uitzondering hierbij was voor mij mijn eigen ouders. En mijn zusjes. Voor de rest: afblijven! De beste truc vond ik om, wanneer ik weer op de been was, mijn baby in een draagdoek te doen wanneer er bezoek kwam. Konden ze even naar hem kijken – oh, zo lief – maar was de drempel om te vragen of ze hem vast mochten houden een stuk groter. Werkt als een trein!

Cadeaus

Ik waarschuw je vast: als je het niet lichtelijk in banen leidt, krijgt je ongetwijfeld veertig snoezige babypakjes. In maat 56. Waar je baby binnen twee weken uitgegroeid is. Bummer! Het beste cadeau tijdens je kraamweek is zonder twijfel een warme maaltijd. Huh? Ja echt! Ik vond het een uitkomst. Hoefden mensen ook niet jachtig op zoek naar het perfecte cadeau. Ik vroeg ze gewoon om een pan vegetarische soep. Of een pot cashewpasta. Of een andere maaltijd. En dat scheelde manlief ook gelijk een hoop werk, want ik vertikte het na mijn derde bevalling om die eerste twee weken te koken. Nu. Even. Niet. Hier vind je meer tips voor nuttige, fijne, leuke kraamcadeaus.

Kort maar krachtig

Dan nog iets: kraambezoek hoort kort te zijn. Als in dertig minuten. Of veertig. Maar geen urenlange praatsessies. Geen ellenlange verhalen waar je naar moet luisteren. Geen uitputtingsslagen. Dat is misschien iets waar papalief zich over kan ontfermen. Hij kent jou, kan donders goed aan je snuit zien of je moe bent of niet, én kan waarschijnlijk prima klokkijken. Perfecte taak dus. Na een half uurtje het bezoek vriendelijk bij moeders wegleiden. Om desnoods beneden nog even verder te praten, terwijl jij weer lekker in je roze wolk wegzakt met je baby. Of in ieder geval kunt slapen. Of lezen. Of niks doen.

Uitzondering op de regel

Er is een uitzondering op de regel, waarbij het bezoek gedoogd is om langer te blijven. Namelijk als ze iets dóen. En nee, dat is geen grapje. Het perfecte kraambezoek kan heel prima even de vaatwasser uitruimen. Of een wasje wegvouwen. Of een stofzuiger door het huis gooien. Of je andere kinderen vermaken. Of jou wat eten en drinken brengen. Maar, en daar valt of staat het mee, dat alles zónder een beroep te doen op jou. Zodat jij kunt ontspannen en je niet verplicht voelt om a) mee te helpen b) sociaal te zijn c) je beter voor te doen dan je bent.
Ik geef toe, dat bezoek is schaars. Omdat we het niet gewend zijn. En niet bemoeierig over willen komen. Maar mensen helpen graag. Als ze weten wat ze kunnen doen, doen ze dat vaak met alle liefde.

To-do’s

Een grappige tip die ik tegenkwam was om een lijstje maken van alle dingen die gedaan moeten worden. De afwas dus, bijvoorbeeld. En dat lijstje dat luid en duidelijk op de kamer,- of koelkastdeur te hangen. Zodat, wanneer kraambezoek zich naarstig af zit te vragen wat ze in hemelsnaam voor je kunnen doen, het lijstje hulp kan bieden. Tja. Je moet er zelf comfortabel mee zijn, dan kan het geweldig werken. Ik was zelf nog niet zo ver dat ik mijn schoonmoeder schaamteloos vroeg om de keuken te soppen. Jammer. Misschien toch maar voor een vierde gaan – nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Maar iedereen wil de baby zien!

En dat kan heus wel. Maar op jouw tempo. Dat kan zijn: iedere dag iemand. Of om de dag. Of één keer per week. Een andere optie is om, wanneer jij daar klaar voor bent, een kraamfeest te geven. Zodat je iedereen tegelijk uitnodigt, iedereen de baby kan zien, en je er na dat feestje ‘vanaf’ bent. Vaak wordt dat na 40 dagen gedaan, zodat je baby eerst de tijd heeft om rustig te landen. En jezelf ook weer wat toonbaar bent 😉

Go with the flow

Vergeet niet: niks is in steen gehouwen. Voelt iets niet meer goed, dan verander je het. Ben je te moe voor bezoek, dan bel je het af. Of laat je het afbellen. Op een gegeven moment kreeg ik zelf juist wél zin in bezoek. Vond ik het heerlijk om met een collega-mama in de tuin te zitten, baby op schoot, en te praten over bevallen, ontploffende borsten, poepluiers en andere dingen waar je denkt dat je nooit over zult praten. Daar komt het uiteindelijk altijd weer op terug: wat goed is voor jou, is goed voor jou. Heel veel duidelijker kan ik het niet maken.

Alles op een rijtje

Meer hulpt nodig? Hier kun je een Postpartum Retraite Formulier downloaden waar je zelf al je wensen in kunt vullen. Oók wat kraambezoek betreft. Zodat het niet alleen overzichtelijk is voor jezelf, maar ook voor je partner, de kraamhulp en andere mensen die zich in die tijd met je bemoeien 😉